‘Kijk! Diamanten!’ Ik ga door mijn knieën en zie wat mijn kleine wandelpartner van zes (‘Bijna zeven, oma!’) doet stralen van opwinding. Als we verder kijken,   blijken de edelstenen overal voor het oprapen te liggen (maar als je dat doet, krijg je natte handen). Ik geniet van deze schat. Wat een rijkdom! Mijn vakantie biedt me tijd in overvloed om langzamer te leven en te filosoferen, bijvoorbeeld over het basisinkomen, waarover het themaverhaal in dit nummer gaat.

Ik was meteen verkocht toen ik in het voorjaar van 2010 op internet het huisje zag dat de Amerikaanse timmerman Jay Shafer voor zichzelf had gebouwd: wat was het mooi dat Tiny House, vernuftig gemaakt en van alle gemakken voorzien. Ik zag mezelf al zitten in zo’n designhutje op de hei. Megaluxe met een minivoetafdruk.

Het gebeurt me niet zo vaak dat een boek me aan mijn haren naar binnen trekt. Maar nu was het raak: ik las Wabi sabi. De Japanse wijsheid voor een perfect imperfect leven in één adem uit. Daarna at ik het boek nog een keer met kleine hapjes, en proefde letterlijk elk hoofdstuk: ik oefende in de praktijk waarover ik gelezen had. Zo bleef ik dit – qua formaat – kleine boekje maandenlang met me meedragen.